Tidsklemme, rasisme, poesi, provokasjon, ordleik og eventyr – dette er berre somme av ingrediensane i Nynorske litteraturdagar dette året.
Olaug Nilssen sitt prosjekt “Kvifor har småbarnsforeldre alltid så dårleg samvit” har enda opp som ei bok, Kjøkkenbenkrealisme. Her får elleve foreldre fortelje om sine kvardagar med barnehage, søvnmangel, turnusjobbing og tidsklemme. Nilssen har ikkje løysinga på alle utfordringane, seier ho, men ho ville by på historier som ikkje nødvendigvis har eit vakkert lag av glasur på seg.
Då barnebokforfattaren Hans Sande gav ut boka Pappa er sjørøvar i fjor, vart han skulda for antisemittisme, og den israelske ambassaden klaga boka hans inn for Utanriksdepartementet. Ein skal ikkje provosere berre for å gjere det, seier Hans Sande. Men ein må ikkje vike heller.
Kristin Fridtun, på si side, pirkar borti kvardagsorda våre. Ein fot er ikkje berre ein fot – og kvifor seier vi at ei kake har fått føter å gå på? Fridtun er ein ung forfattar frå Elverum med sans for språket og Ivar Aasen, og ho har nyss gjeve ut boka Norsk etymologisk oppkok.
I Sogn og Fjordane har dei no samla ei mengd lokale eventyr og gitt ut i boks form. Somme av eventyra er nye for lesarane, og det er ikkje utan grunn at nokre av dei gamle eventyra og segnene våre ikkje har fått lys på seg før no.
Alt dette kan du lese meir om i LNK-avisa som kjem ut kommande veke.
