Atle Hansen balanserer kvardagen sin mellom å vere journalist, forfattar og musikar. Sistnemnde blir det for lite av, synest han.
Namn: Atle Hansen
Alder: 56 år
Yrke: Journalist, forfattar og musikar
Bruker sommaren til: Aller helst rekande rundt i båtparadiset Sunnhordland.
Du driv både med lokalavis, bøker og musikk. Korleis balanserer du dette? Eg er tilsett i halv stilling i avisa Sunnhordland, etter mange år som heiltidsjournalist. Annakvar veke er eg journalist, dei andre frifant. Då reiser eg mykje på turnear for Den kulturelle skulesekken med program der eg både brukar litteratur, munnleg forteljing og songar. Når eg har tid til det skriv eg bøker. Musikk vert det diverre minst av.
Kva ser du først og fremst på deg sjølv som? Journalist,forfattar eller musikar? Eg har alltid sett på meg sjølv som songar, faktisk. Men eg er nok mest forfattar og journalist. Aller mest er eg vel ektemann og far. Det er viktigast òg.
Kva var det som fekk deg til skrive di første bok (Sjørøvar-Jenny og Einauge-Bill)? Eg har “alltid” skrive, utan å få det heilt til. Etter å ha sett ei amatørframsyning av “Tolvskillingsoperaen” fekk eg ideen om å plassera Sjørøvar-Jenny i ein ny samanheng. Eg tenkte å skriva ein song, men det vart ei bok i staden.
Det har blitt fleire barnebøker. Korleis er det å skrive for barn? Nett som å skriva for vaksne, men det tek litt kortare tid, då bøkene faktisk er kortare. Eg tenkjer ikkje så mykje på dette. Nokre forteljingar høver for born, andre for alle. Forteljing, stil, språknivå og slikt heng saman og kjem fram gjennom skriveprosessen. Oftast endar det som spenningsbøker for 10-12 åringar. Ei aldersgruppe det elles vert skrive alt for få bøker for på nynorsk.
Kor viktig er språket for deg som journalist? Forfattar? Musikar? Det seier seg sjølv. Utan språk var eg ingen av delene.
Kvifor nynorsk som skriftspråk? Eg lærte nynorsk på skulen. Eg kan ikkje noko anna skriftspråk. Nynorsken er ein del av meg og eg er ein del av nynorsken. Sidan språket er ein så viktig del av eit menneske sin identitet, opplever eg difor alle åtak på nynorsk som eit åtak på meg. Det er merkeleg at folk som snakkar høgt om kulturelt mangfald i Noreg, gjerne motarbeider eller er avvisande til nynorsk og difor oss som brukar det.
