– Eg trur ikkje sosiale medium som Twitter eller Facebook engasjerer veljarane i særleg grad, seier professor ved Universitetet i Oslo, Kjell Lars Berge.
Debatten om den politiske valkampen er flytta over på digitale arenaer, og diskusjonen om korleis desse fungerer, held fram. Alle dei politiske partia som i dag sit på Stortinget, har heimesider, det er ikkje noko nytt. Men valkampen denne hausten går også føre seg på Twitter, Facebook, YouTube og Flickr, samstundes som einkvar politikar med respekt for seg sjølv har eigen blogg. Valkampen er flytta over til sosiale medium. Eller er den det?
– Nei, det trur eg ikkje. Det er framleis TV som er den store arenaen for politisk valkamp. Det er vårt einaste samlingspunktet, torget i vår tid. TV er vår nasjonale arena for politisk debatt. Det er berre NRK og TV 2 som gjeld, slik er det berre, slår Berge fast.
– Solhjell er god
Han trur likevel sosiale medium har ei rolle i informasjonsstraumen.
– Det er ingen tvil om at informasjonsstraumen akselererer med bruken av desse media. Eit godt døme var når Erna Solberg gjekk ut i ein paneldebatt på NRK og sa at 1 av 5 elevar gjekk ut av skulen utan å kunne skrive eller lese skikkeleg. Eg har forska på dette området og tok kontakt med media for å fortelje kva fakta som finst om dette. Plutseleg var saka på nett, og det vart twitra om den i mange medium. Det er ein enorm dynamikk i dette, slår Berge fast.
Men noko middel for å vinne valkampen trur han ikkje det er. Heller ikkje for å kapre dei yngste veljarane. Derimot trur han sosiale medium kan brukast til nettverksbygging inne i miljøa.
– Dersom du skulle trekke fram nokon du meiner er gode på dette i norsk politikk, kven tenkjer du på då?
– Eg har ikkje fått med meg så mange på desse nettsidene. Men kunnskapsminister Bård Vegard Solhjell (SV) er god. Det trur eg har mykje med hans eiga interesse for media å gjere. For han er dette heilt naturleg.
Solhjell skriv blant anna ein aktiv politisk blogg og er til stades på nettsamfunnet Twitter. I skrivande stund er det 4089 personar som fylgjer profilen hans på Twitter. I ein kronikk tidlegare i år skriv Solhjell dette om bruken av sosiale medium:
Sosiale medium gjer det ikkje minst enklare å samtale, å treffe mange menneske og å utsetje seg for spørsmål frå dei. Facebook og Twitter er først og fremst stader der det vert lettare for oss å treffe kvarandre. Gjennom desse og andre sosiale medium kan det også bli lettare å nå ein politikar. Eller eit parti. Eller eit departement. Sosiale medium gjer oss meir sosiale. Dei er ikkje skapt for politikk, men dei kan brukast for å demokratisere politikken.
Mykje romantikk
Berge er ikkje like sikker på at dette er ein god måte å drive valkamp på.
– Eg mistenkjer at Arbeidarpartiet sin strategi med å banke på dører og dele ut roser i valkampen fungerer like godt som å twitre på nettet, meiner han.
– Meiner du at debatten om at valkampen no er flytta over på sosiale medium, er opphausa?
– Ja, det er mykje romantikk i dette. Desse arenaene fungerer best som utveksling av rask informasjon og til nettverksbygging. Ikkje til å vinne valet med.
Berge viser også til at bruken av sosiale medium fungerer mykje betre i USA, der eit politisk val langt på veg er eit personval.
– Her heime står derimot partiet mellom veljarane og dei politiske kandidatane. Då vert det ikkje så aktuelt å bruke slike kanalar, meiner han.
