Spør språkforskar Øystein A. Vangsnes ved Universitetet i Tromsø. Han ser samanhengar mellom målform i norske kommunar og innbygjarane sin trivsel.
Vangsnes ser på samanhengar mellom målform og levekår ved å sjå på levekårskart, som Statistisk Sentralbyrå (SSB) laga fram til 2007, og kart over målformer i kommunane.
– Det er eit påfallande samanfall mellom lite levekårsproblem og nynorsk og motsett mellom mange levekårsproblem og bokmål, seier språkforskaren i ein kommentar på nettstaden Forskning.no.
Han peikar vidare på at dette samanfallet kan vere tilfeldig, men at det også kan vere ein samanheng.
– Og samanhengen kan vera direkte eller indirekte: Anten kan ein tilskriva gode levekår til nynorsk (direkte samanheng) eller så er val av nynorsk målform eit utslag ein type organisering av samfunnet som også har lagt grunnlag for gode levekår (indirekte samanheng), skriv Vangsnes.
Han ser samanhengen mellom språkleg sjølvkjensle, ved at skriftmålet litt nært opp til talemålet og ikkje speglar eit sosialt hierarki i nynorskkommunar, og det at innbyggjarane er nøgde med forholda i bustadkommunen.
– Bokmålsbrukarar må derimot ta stilling til om dei skal skriva radikalt, moderat eller konservativt, og valet dei gjer, vil korrelera med korleis dei blir oppfatta i høve til ein etablert sosiolingvistisk rangstige, meiner språkforskaren.
Vangsnes sin kommentare held fram med at individ som har god sjølvkjensle har det godt med seg sjølv og andre.
– Og der sat vi faktisk plutseleg att med ein muleg direkte samanheng mellom nynorsk og levekår! Er kanskje bokmålet rota til alt vondt, spør han til slutt.