Kartleggingsprøvane i skulen skal ikkje brukast for å rangere skular og kommunar etter kvalitet, men skal vere eit hjelpemiddel for læraren og skulen til å tilpasse opplæringa til den einskilde elev.
Lesesenteret i Stavanger får mange tilbakemeldingar som tyder på at kartleggingsprøvane blir nytta til å rangere skular og kommunar etter kvalitet og at desse prøvane blir gjennomførte på ein måte som mellom anna kan gi kunstig gode resultat.
– Vi får tilbakemeldingar på at lærarar blir sette til å trene opp elevane spesielt mot desse prøvane. Kva får dei då kartlagt? Hensikta med å avdekke eventuelle svakheiter elevane har blir då borte, seier Ragnar Gees Solheim ved Lesesenteret ved Universitet i Stavanger til Forskning.no.
Studium viser at elevar som bare puggar til kartleggingsprøvane får gode resultat, men at kunnskapen ikkje står i høve til prøveresultata ved bruk av andre testar.
– Vi har peika på dette tidlegare også, og får regelmessig meldingar frå lærarar og rektorar om at kommunar har byrja å samle inn resultata for å nytte dei som mål på kvalitet. Det kan verke som om ikkje alle forstår at ein ikkje kan måle kvalitet slik. Viss desse resultata blir nytta for å oppnå eit betre omdøme og få belønning for sitt gode arbeid med skule, er det totalt forkasteleg, seier Gees Solheim.
– Kartleggingsprøvane i lesing er ikkje konstruerte for å gi informasjon ein kan nytte til å vurdere kvaliteten i skulen, og kan derfor ikkje nyttast som eit måleinstrument på kvaliteten i undervisinga, held han fram.
Han oppmodar til at kartleggingsprøvane blir nytta slik at elevar som strever med lesing, får den hjelpa dei treng.
